Լեռներում ապրում էին Վարպետը և նրա աշակերտը: Մի անգամ Վարպետը ասաց իր աշակերտին:
— Այսօր մենք կգնանք մարդկանց մոտ և կպատասխանենք իրենց հարցերին: Ահա և իջան նրանք լեռներից, դուրս եկան ճանապարհի վրա, նստեցին ճանապարհի եզրին և սկսեցին սպասել: Շուտով սկսեցին մարդիկ գալ և Վարպետին հարցեր տալ, կյանքի իմաստով, տիեզերքի համաշխարհային կարգի մասին եւ այլն, բայց Վարպետը լռում էր: Երբ մթնեց, մարդիկ գնացին տներով և ճանապարհին հայտնվեց ճանապարհորդը, նա մոտեցավ Վարպետին և աշակերտին և հարցրեց. — Բարի մարդիկ, ասեք, թե ինչպես գնալ գյուղ: Եվ հանկարծ Վարպետը խոսեց, սկսեց բացատրել, թե ինչպես հասնել դեպի գյուղ, արդյունքում Վարպետը որոշեց ճանապարհորդին ճանապարհել և օգնել նրան տանել իր պայուսակերը: Երբ նրանք օգնեցին ճանապարհորդին, նրանք վերադառցան իրենց լեռները: Աշակերտը երկար քայլում էր և լռում, բայց հետո չէր կարողանում համբերել և հարցրեց Վարպետին. — Վարպետ, ինչու երբ մարդիկ եկան այսօր և խելացի հարցեր տալիս, դու լռում էիր, բայց երբ մի ճանապարհորդ եկավ եւ խնդրեց ուղղություն տալ: Հանկարծ սկսեցիր խոսել ավելին, նույնիսկ որոշեցիր նրան ճանապարհել … Եվ Վարպետը պատասխանեց. Որովհետև նա միայնակ մարդն էր այսօրվա մեջ, ով գիտեր ինչ էր ուզում:
Արփինե Խաչատրյանի բլոգ 