Притча: Жизнь после смерти
В тот день, как нарочно, каждый посетитель спрашивал учителя только об одном:что будет после смерти? Учитель только смеялся и ничего не отвечал. Потом ученики спросили, почему он все все время уклоняется от ответа?
— Вы замечали, что загробной жизнью интересуются именно те, кто не знает, что делать с этой? Им нужна ещё одна жизнь, которая длилась бы вечно, – ответил учитель.
— И всё-таки, есть жизнь после смерти, или нет? – упорствовал один из учеников. — Есть ли жизнь ДО смерти – вот в чем вопрос, – ответил учитель.
Առակ։ Կյանքը մահից հետո
Այդ օրը, ասես միտունավոր, ամեն հաճախորդ ուսուցչին հարցնում է այդ մասին․ Մահանալիուց հետո ի՞նչ է լինելու։ Ուսուցիչը միայն ծիծաղում էր և չէր պատասխանում այդ հարցին։ Հետո աշակերտները հարցրեցին, թե ի՞նչու է նա խուսափում այդ պատասխանից։
—Դուք նկատել եք, հետ շիրիմյան կյանքով հետաքրքրվում են այն մարդիկ, ովքեր չգիտեն թե ի՞նչ անել:
—Այնուամենայնիվ, արդյո՞ք կա կյանք մահից հետո․ —Պնդում էր աշակերտներից մեկը։
— Կա արդյո՞ք կյանք մահից առաջ — ահա թե ինչում է հարցը, — պատասխանեց ուսուցիչը։
Притча о любви: Ветер и цветок
Ветер встретил прекрасный Цветок и влюбился в него. Пока он нежно ласкал Цветок, тот отвечал ему еще большей любовью, выраженной в цвете и аромате. Но Ветру показалось мало этого, и он решил: «Если я дам Цветку всю свою мощь и силу, то тот одарит меня чем-то еще большим». И он дохнул на Цветок мощным дыханием своей любви. Но Цветок не вынес бурной страсти и сломался. Ветер попытался поднять его и оживить, но не смог. Тогда он утих и задышал на Цветок нежным дыханием любви, но тот увядал на глазах. Закричал тогда Ветер:
— Я отдал тебе всю мощь своей любви, а ты сломался!
Видно, не было в тебе силы любви ко мне, а значит, ты не любил! Но Цветок ничего не ответил. Он умер. Тот, кто любит, должен помнить, что не силой и страстью измеряют Любовь, а нежностью и трепетным отношением. Лучше десять раз сдержаться, чем один раз сломать.
Առակ սիրո մասին։ Քամին և ծաղիկը
Քամին հանդիպեց մի չքնաղ ծաղկի, և սիրահարվետ ծաղիկի։ Այն ժամանակ երբ նա քնքշորեն շոյում էր ծաղիկին, նա պատասխանում էր նրան ավելի մեծ սիրով, որը արտահայտվում էր նրա ծաղկելով և բուրմունքով։ Բայց քամուն թվաց, որ դա քիչ է, և նա որոշեց․ << Եթե ես տամ ծաղկին իմ ամբողջ ուժն ու կարողությունը, ապա նա էլ ավելի մեծ սիրով ինձ կպարգևի>>։ Եվ նա շնչեց ծաղկի վրա սիրո հզոր շնչառությամբ։ Բայց ծաղիկը չդիմացավ այդ ամուր կրքոտությանը և կոտրվեց։ Քամին փորձում էր բարձրացնել նրան և կենդանացնել, բայց չկարողացավ։ Այդ ժամանակ նա լռեց և շնչեց ծաղկի վրա քնքուշ սիրո շնչառությամբ, հենց այնտեղ տեսավ իր աչքերով։ Գոռաց այդ ժամանակ քամին․
— Ես քեզ տվեցի իմ ամբողջ սիրո ուժը , իսկ դու կոտրվեցիր։
Երևում է, չկար քո մեջ սիրո ուժը իմ հանդեպ, ինչը նշանակում է, որ դու չէիր սիրում ինձ։ Բայց ծաղիկը ոչ մի բան չպատասխանեց։ Նա մահացել է։ Նա ով սիրում է, պետք է հիշի, որ ուժով և կրքով չեն փոխում սերը, այլ քնքշությամբ և համերությամբ։ Ավելի լավ է տաս անգամ համբերել, քան մեկ անգամ կոտրել։
Արփինե Խաչատրյանի բլոգ 