Բրոկոլի։ Բարև ծաղկակաղամբ, հարմա՞ր է պարկելը։
Ծաղկակաղամբ։ Բարև, այո։ Կարող է այսօր մարդ է գալու և վերջապես ինձ գնի և ես գնամ մարդկային տուն։
Բրոկոլի։ Այո, այսօր գալու են մարդիկ։ Մոռացել էիր այսօր 80% զեղջ է, ես շատ եմ վախենում գիտես ինչու՞։
Ծաղկակաղամբ։ Ոչ, ինչու՞։
Բրոկոլի։ Մարդիկ զոմբիների նման են դառնում դռները ջարդում են, վաճարողի վրա էլ բանջարեղենով խբում են։
Ծաղկակաղամբ։ Իսկ դու որտեղի՞ց գիտես դա։
Բրոկոլի։ Մի օր առաջ վաճառողները վախեցած հիշում էին անցած զեղջերը։
Ծաղկակաղամբ։ Գիտես չէ իմ ծնողներին պատրաստել են։
Բրոկոլի։ Գիտեմ, իրենց հոտը մինչև ստեխ հասել է։ Բոլորըս ստեխ խեխտվել ենք։
Ծաղկակաղամբ։ Դե հիմա ինչ անենք մեղք չունենք, որ մեզանից այսպիսի հոտ է գալիս։
Բրոկոլի։ Սլու՞մ ես, արդեն մարդիկ գալիս են։
Ծաղկակաղամբ։ Այո լում եմ, Ուռաաա։
Հեղինակ։ Այդ վախտ բանջարեղենները քնեցին։ Այդ օրվանից հետո նրանց գնել էին և նրանք ապրում էին ուրախ և երջանիկ։
Արփինե Խաչատրյանի բլոգ 