Մարդը ծնված է, որպիսզի թռչի
Մի պատանին շատ էր ուզում սովորել թռչել ու զղջում էր, որ նրա մոտ չկա թևեր։
Նա նախանձելով նայում էր ուղորդված գծերին, հրաշալի արծիվների վրա, գոռգոռացող ճայերի վրա և քանդվում էր, որ Աստվածը մարդուն չի տվել այդ կարողությունները։
Բայց մեկ անգամ պատանին լսեց, որ հեռու արևելքում, որտեղ թագնվում է արևը սարերի վերևում, կա մարդկանց քաղաք, կարողացող թռչել։
Եվ նա ճանապարհ ընկավ։ Գնում էր նա մեկ օր և անգամ ոչ մի ամիս ու վերջապես գտավ այդ քաղաքը, նա հիասթափված էր։
Պատանին չտեսավ քաղաքում մարդկանց թևերով, ոչ թե արծվի, այլ անգամ թիթեռնիկի։
Նա անհասկացողությամբ նայում էր անցող նրա կողքով մարդկանց — ուրախ խոսացոզ տղայի և աղջկա վրա , կնոջը և տղամարդու, որը ձեռքերի վրա տանում էր երեխային, աղմկով դեռահասակների խմբին — և ջխայնացած մտածում էր, որ նրան խաբել էին։
Ստեղ երիտասարդ մարդ տեսավ նստարանի վրա պապիկը տատիկի հետ։
Նրանք նստած էին, բռնվելով ձեռք ձեռքի, և ժպիտներով նայում էին իրենց մոտով վազող հավերին և նրանց ճուտիկներին։
— Ասեք ինձ, հարգելիներ, — հարգանգով դիմեց պատանին նրանց, — իսկ ինչու՞ են ասում, որ ձեր քաղաքում ապրում են մարդիկ, կարողացող թռչել։
— Ճիշտ են ասում։ — Ծերուկը ծիծաղեց իր խիտ բեղերի մեջ և նայեց իր կնոջ վրա։
— Տեսնու՞մ ես այն աշտարակը։ — Նա ցույց տվեց հսկայականքաղաքի վրայի գյուղի կառուցվածքը։
— Ժամանակին վաղուց նրանից թռբում էին սիրահարված զույգերը, որոնք չէին ուզում, որպիսզի նրանց բաժանեին իրենց ծնողները։
— Տղան խեղճ հովիվ էր, իսկ աղջիկը հարուստների ցեղից, և նրա հայրը չտվեց համաձայնություն ամուսնության համար, -ավելացրեց ծեր կինը և տխուր շարժեց գլուխը։ — Այդպիսի նույնպես լինում են։
— Եվ ինչ, նրանք վնասվեցի՞ն — հետաքրքրվեց պատանին։
-Ոչ, — ասաց ծերուկը և ժպտաց։ — Նրանք այնքան շատ էին սիրում իրար, որ ստացան թռիչքի հնարավորություն։ Եվ հիմա այս քաղաքում ապրում են նրանց սերունդները։
— Գեղեցիկ հեքիաթ է — երիտասարդ մարդը անհավատալիորեն խռխռաց։ — Բայց ինչպե՞ս կարելի է թռչել առանց թևերի։
— Ինչպե՞ս — ծերուկը ուրախ ծիծաղեց, աչքով տվեց իր կնոջը և արդեն լուրջ նայեց պատանուն։
— Դուրս, քայլում էր հավը։ Նրա մոտ կա թևեր, և ո՞րն է դրանց օգուտը։ Իսկ մարդը ստեղծված է, որպիսզի թռչի, բայց դրա համար պետք չեն թևեր։ Դու դա կհասկանաս, երբ իսկականից կսիրահարվես։
Արփինե Խաչատրյանի բլոգ 