ԱՌԱԿ <<Կարևո՞ր է տեսնել քո երջանկությունը>>
Մեկ անգամ քահանայի մոտ եկավ ոչ հարուստ քրիստոնյա կին։
— Հայր, — տխուր ասաց նա, — ես հոգնել եմ։
Մենք աշխատում ենք առանց հանգստանալու, բայց կան օրեր, երբեմն բացի չոր հացից ոչ մի բան չենք կարող տալ երեխաներին։ Բայց ամենաշատը ես հոգնել եմ նայել մեր փդած տան վրա, բակի վրա, ճղճղած երեխաների հագուստների վրա, հոգնածամուսնու դեմքի…
Մտածմունքի մեջ ընկավ քահանան և խնդրեց կնոջը հետևի նրան։ Նա ցույց տվեց գեղեցիկ տան վրա, որտեղ բակում խաղում էին երեխաները։
— Ինչ ես կարծում, երջանի՞կ է տան տերը։ — Հարցրեց նա։
— Իհարկե! — Ասաց կինը։
— Ինչ հարուստ կալվածք է, ինչ լավ են հագնված երեխաները։
Այդ ժամանակ քահանան խնդրեց նրան, որպիսզի մոտենա նրանց և տեսնի։
Այդ ժամանակ նա տեսավ երեխաների մորը, որը նստած էր հովի տակ և հոնգուր — հոնգուր լաց էր լինում։
— Բա լացում է, որովհետև որ կույր է ծննդյան օրից, և չի կարող տեսնել իր զավակներին։
— Տխուր պատմեց հայրը իրեն։ Նրանք շարնակեցին ճանապարհ։ Քահանան շուտով ցույց տվեց երկրորդ տունը։
Նա ավելի հարուստ էր առաջին տնից, իսկ կնոջ հարցին, ապրում են արդյոք այստեղ երջանիկ մարդիկ, պատմեց, դա եղել է հրաշալի ընտանիք, մինչև որ չմահացավ գլխավորը։ Հիմա չի անցնում ոչմի օր, որ այրին լաց չլիներ իր ամուսնու համար, իսկ երեխաները հայրի։
Կինը ընկել էր մտքերով, և չտկատեց թե ինչպես նրանք մոտեցավ մեծ բակին։ Այստեղ գտնվում էր հարուստ վաճառականի դուստրի տունը
— Այստեղ կա հարստություն և կուշտ կերակուր, թանգ հագուստներ, իսկ ներսում դռների բռնակները համարյա թե պատված էր ոսկիով։ Բայց այստեղ երջանկություն ապրու՞մ էր։
Բայց այդ հարցին քահանան բաց արեց ծանր դուռը։ Վաճառական դուստրը, տեսնելով հյուրերին, բարևեց նրանց և հրավիրեց թեյի։
Բայց ինչքան դատարկ երևաց տունը գալացողներին։ Այստեղ չկային երեխաներ, և չէր լսվում ամուսնու ձայնը։
— Ես ունեմ հարստություն և գեղեցիկ հագուստներ, բայց չունեմ երջանկություն, — ասաց տան տիրուհին։ Ես չունեմ ոչ ամուսին, ոչ երեխաներ, և ոչ մեկի համար չի պատրաստվում կերակուր։
Խորը մտածմունքով, վերահառնում էր կինը տուն։
— Շնորհակալություն — հոգեվորված ասաց նա քահանային։
Ես հասկացա, ինչ հիմար էի։ Ես հոգնել եմ նայել հին հագուստների վրա, չիմանալով, ինչպիսզի երջանկություն է տեսնել իմ երեխաներին։
Իմ կարծիքով, որ երջանկությունը — երբ դու հարուստ ես, պարզվեց երջանիկ է այն մարդը ով ունի որևէ մեկին ում համար նա կարող է ճաշ պատրաստել, ում տանը լսվում է մանկական ճիչը։
Մենք տեսնում ենք մեր հոգսերը, չենք նկատում ինչպես երջանիկ և հարուստ ենք իրականում։
Արփինե Խաչատրյանի բլոգ 