Մի անգամ մի հարուստ մարդ աղքատ մարդուն տվեց աղբով լի զամբյուղ: Խեղճ մարդը ժպտաց նրան և հեռացավ զամբյուղով: Նա թափահարեց աղբը դրանից, մաքրեց այն, այնուհետև լցրեց այն գեղեցիկ ծաղիկներով: Նա վերադարձավ մեծահարուստի մոտ և զամբյուղը վերադարձրեց նրան:
Մեծահարուստը զարմացավ և հարցրեց. «Ինչո՞ւ եք ինձ տալիս այս գեղեցիկ զամբյուղով լի զամբյուղը, եթե ես ձեզ աղբ տվեի»:
Եվ աղքատ մարդը պատասխանեց. «Ամեն մեկը իր սրտում ունի իր ունեցածը»:
«Հարստություն»
Արփինե Խաչատրյանի բլոգ 