Месяц: Июнь 2020

Մոցարտը ծնվել է 1756 թվականի հունվարի 27-ին Զալցբուրգում` Գետրայդեգասե 9 հասցեում, Լեոպոլդ Մոցարտի (1719-1787) և Աննա Մարիայի (1720-1778) ընտանիքում: Զալցբուրգն այն ժամանակ Զլասբուգյան արքեպիսկոպոսության մայրաքաղաքն էր (այժմ այդ քաղաքը Ավստրիայի տարածքում է)։ Ծննդյան երկրորդ օրը մկրտվել է Զալցբուրգի Ռուպերտի եկեղեցում։ Մկրտության գրքում զետեղված գրությունը տալիս է նրա անունը լատիներեն՝ որպես Johannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus (Gottlieb) Mozart։ Այդ անուններից առաջին երկուսը տրվել են ի պատիվ սուրբ Հովհան Ոսկեբերանի և չէին օգտագործվում առօրյա կյանքում, չորրորդը Մոցարտի կյանքի ընթացքում փոփոխվում էր լատիներեն՝ Amadeus, գերմաներեն՝ Gottlieb, իտալերեն՝ Amadeo, ինչը նշանակում է «Աստծո սիրեցյալը»։

Շուբերտը ծնվել է 1797 թվականի հունվարի 31-ին Վիեննայի Հիմելֆրանդրենե (այժմ` Ալզերգրունդ) շրջանում, Լիխնետալի դպրոցի ուսուցչի ընտանիքում։ Հայրը` Ֆրանց Թեոդոր Շուբերտը, մորավացի գյուղացու որդի էր, ծխական դպրոցի ուսուցիչ։ Մայրը` Էլիզաբեթը (ծնունդով` Վիետց), սիլեզիացի ատաղձագործի դուստր էր, մինչև ամուսնանալը` վիեննական ընտանիքում սպասուհի։ Ֆրանց Թեոդոր Շուբերտի 14 երեխաներից ինը մահացել են վաղ հասակում (նրանցից մեկն ապօրինի էր` ծնված 1783 թվականին)։

Շուբերտի հայրը եղել է հայտնի ուսուցիչ, իսկ Լիխենտալում (Վիեննայի 9-րդ շրջան) գտնվող նրա դպրոց են հաճախել բազմաթիվ աշակերտներ։ Նա նաև սիրողական մակարդակով զբաղվում էր երաժշտությամբ։ Նրա եղբայր Ֆերդինանդը ևս իրեն շատ լավ է դրսևորել երաժշտության մեջ։

Վեց տարեկան հասակում Շուբերտը կանոնավոր դասեր է ստանում հորից, իսկ մեկ տարի անց ընդունվում է հոր դպրոցը։ Գրեթե նույն ժամանակ էլ սկսում է երաժշտական կրթություն ստանալ. երաժշտության դասեր է առել հորից (ջութակ), եղբորից (դաշնամուր), նաև Լիխենտալի ծխական եկեղեցու երգեհոնահար և երգչախմբի ղեկավար Միխայիլ Հոլցերից (երգեցողություն)։ Դասերը, հնարավոր է, եղել են խոսակցությունների և հիացմունքի արտահայտությունների մակարդակով։ Հավանական է, որ տղան ավելի շատ բան է սովորել ատաղձագործի աշակերտից, ով նրան տարել է հարևան պահեստը, որտեղ Ֆրանցը կարող էր ավելի լավ գործիքով նվագել։ Նա նաև նվագել է ալտ ընտանեկան լարային քառյակում եղբայրների` Ֆերդինանդի և Իգնացի հետ, ովքեր նվագել են ջութակ, իսկ հայրը` թավջութակ։ Ֆրանցը լարային քառյակի համար իր առաջին գործերը գրել է հենց այս քառյակի համար։

Յոհան Բապտիստ Կրամերը ծնվել է Գերմանիայում 1771-ի ձմռան հենց վերջին ՝ փետրվարի 24-ին: Նա ծնվել է Մաննհայմ քաղաքում `ջութակահար և դիրիժոր Վիլհելմ Կրամերի ընտանիքում, երաժիշտներ I.A. Ստամիցը և Հ.Կանաբիհը նրա հայր ուսուցիչներն էին: Բայց Յոհան Բապտիստա Քրամերը համարվում է բրիտանական կոմպոզիտոր և դաշնակահար, գերմանական արմատներով, քանի որ նա անցկացրեց իր ամբողջ ստեղծագործական կյանքը հիմնականում այս երկրում:
նրա ընտանիքը տեղափոխվել է Անգլիա 1773 թվականին: Հանգստանալով Լոնդոնում ՝ հայրը երիտասարդ Յոհանին տալիս է երաժշտություն սովորելու:
Տղան սկսում է իր երաժշտական ​​կրթությունը ՝ 1782-1784 թվականներին սովորելով դաշնամուր նվագել եվրոպական կարևորագույն դպրոցներից մեկի հիմնադիր Մուզիո Կլեմենտիի հետ, որի սաներն էին Field. Ֆիլդը, Լ. Բերգերը, Ա. Կլենգելը, I. Մոշլեսը, Ֆ. Կալկբրաններ: Իր օրերի ընթացքում Կրամերը առանձնանում էր դաշնամուր նվագելու իր եզակի վիրտուոզությամբ: Կատարողական տեխնիկան նրա համար կարևոր չէր, բայց նա տիրապետում էր այն կատարելապես ՝ թույլ տալով նրան խաղալ այնպիսի մեծ կոմպոզիտորների գործեր, ինչպիսիք են Մոցարտը և Բախը:
Երաժիշտը հաճախ կատարում էր այլ կոմպոզիտորների ստեղծագործություններ, ինչը հազվադեպ էր այդ օրերին: Նրա սեփական երաժշտական ​​ստեղծագործությունները նրա գրչի տակ դուրս եկան մեծ թվից, դրանք մինչ այժմ օգտագործվում են երիտասարդ դաշնակահարներին մարզելու համար: Կրամերի ժամանակակիցները, երաժշտական ​​արվեստի գործընկերները ցնցված էին երաժշտության մատուցման նրա կոպիտ առանձնահատկությունից: Նրանք նշեցին, որ նրա մատների զարմանալի փափկությունն ու թեթև շնորհքը սողում են գործիքի բանալիների երկայնքով: 1832-ին Կրամերը լքում է Լոնդոնը և բնակություն հաստատում Փարիզում: Այնտեղ նա շատ ժամանակ նվիրեց դասավանդմանը:
Տարիների ընթացքում կոմպոզիտորը դարձավ շատ պահպանողական, նա ոչ մի նոր բան չընդունեց և հանգստություն գտավ Բախի և Մոցարտի երաժշտության մեջ: Դաշնամուրային խաղի նոր միտումները նրան վրդովեցրել են, և նա անվայել կերպով մերժում էր դրանք: Իր երկար կյանքի ընթացքում կոմպոզիտորը դարձել է լեգենդ, հարգանքի տեր, հարգանքի արժանի: Յոհան Բապտիստ Կրամերը մահացավ Լոնդոնում, 1858-ի ապրիլին, 16-ին: Նրա ստեղծագործական ժառանգությունը, որը մնացել է սերունդներին, բավականին մեծ է: Նրա բոլոր գործերը ուշադրության են արժանի: Բայց կոմպոզիտորի էսքիզները հատկապես հետաքրքիր են: 1846 թվականին լույս տեսավ դաշնամուրի ուսուցման նրա մեթոդաբանությունը:

Բախը ծնվել է 1685 թվականին Այզենախում, մեծ երաժշտական ընտանիքում: Նրա հայրը՝ Յոհան Սեբաստիան Բախ քաղաքի երաժիշտների ռեժիսորն էր, իսկ նրա բոլոր հորեղբայրները պրոֆեսիոնալ երաժիշտներ էին: Հավանաբար Բախի հայրն է նրան ջութակ և կլավեսին նվագել սովորեցրել, իսկ նրա եղբայր Յոհան Քրիստոֆ Բախը ուսուցանել է նրան կլավիկորդ նվագել և նրա համար բացահայտել է ժամանակակից երաժշտությունը: Ամենայն հավանականությամբ Բախն իր սեփական նախաձեռնությամբ երկու տարի հաճախել է Սբ. Միքայելի դպրոցը Լյունեբուրգում: Ավարտելուց հետո նա զբաղեցրել է մի շարք երաժշտական պաշտոններ Գերմանիայում: Նա ծառայել է Լեոպոլդ արքայազնին որպես կապելմայստեր և Լայպցիգում որպես «Thomaskantor», զբաղեցրել է դիրիժորի պաշտոնը հիմնական լութերական եկեղեցիներում և սովորել է Լայպցիգի Սբ. Թոմաս դպրոցում: 1736 թվականին Ավգուստ III արքայի կողմից նրան շնորհվել է «Արքայական պալատի կոմպոզիտոր» տիտղոսը: 1749 թվականին վատթարանում են Բախի առողջությունն ու տեսողությունը և նա մահանում է 1750 թվականին, հուլիսի 28-ին: