Սովորողը հարցրեց ուսուցչին. — Դու ինչ իմաստուն ես: Միշտ լավ տրամադրություն ունես, երբեք չես բարկանում:
⁃ Եթե դու երբևիցե բարկանաս և վրդովմունք պահես, — ասաց ուսուցիչը, — ապա վերձրու կարտոֆիլ: Դրա վրա գրի այն մարդում անունը ում հետ պատահել է կոնֆլիկտը ու դրի կարտոֆիլը պարկի մեջ:
⁃ Ընդամենը դա?,- տարակուսանքով հարցրեց սովորողը:
⁃ Ոչ, — պատասխանեց ուսուցիչը: —դու պետք է քո հետ միշտ տանես այդ պարկը: Եվ ամեն անգեմ, երբ ինչ —որ մեկից նեղանաս կարտոֆիլ ավելացրու: Սովորողը համաձայնվեց: Անցավ որոշ ժամանակ: Սովորողի պարկը ավելացավ կարտոֆիլով և բավականին ծանրացավ: Շատ անհարմար էր այն միշտ իր հետ տանել: Բացի այդ, կարտոֆիլը, որը նա դրել էր հենց սկզբում, սկսեց փչանալ: Այն ծածկվեց սայթաքուն տհաճ շերտով, ոմանք ծիլ տվեցին, ոմանք ծաղկեցին և սկսեց սուր տհաճ հոտ գալ:
Սովորողը եկավ ուսուչի մոտ և ասաց, — Այլևս հնարավոր չէ սա հետս տանել: Նախ, պարկը չափազանց ծանր է և երկրորդ ՝ կարտոֆիլը փչանում է: Առաջարկեք այլ բան: Բայց ուսուցիչը պատասխանեց, — Նույնը տեղի է ունենում քո հետ: Դու պարզապես դա անմիջապես չես նկատում: Գործողությունները վերածվում են սովորությունների, սովորությունները `բնավորության, ինչը ծնում է չար արատներ: Եսքեզ հնարավորություն տվեցի դիտել այս գործընթացը կողքից: Ամեն անգամ, երբ որոշում ես վիրավորվել կամ, ընդհակառակը, վիրավորել ինչ —որ մեկին, մտածի, արդյոք ձեզ անհրաժեշտ է այս բեռը:
Ученик попросил учителя:
– Ты такой мудрый. Ты всегда в хорошем настроении, никогда не злишься. Помоги и мне быть таким.
Учитель согласился и попросил ученика принести картофель и прозрачный пакет.
– Если ты на кого-нибудь разозлишься и затаишь обиду, – сказал учитель, – то возьми картофель. Напиши на нем имя человека, с которым произошёл конфликт, и положи этот картофель в пакет.
– И это всё? – недоумённо спросил ученик.
– Нет, – ответил учитель. – Ты должен всегда этот пакет носить с собой. И каждый раз, когда на кого-нибудь обидишься, добавлять в него картофель.
Ученик согласился. Прошло какое-то время. Пакет ученика пополнился картофелинами и стал достаточно тяжёлым. Его очень неудобно было всегда носить с собой. К тому же тот картофель, что он положил в самом начале, стал портиться. Он покрылся скользким гадким налётом, некоторый пророс, некоторый зацвёл и стал издавать резкий неприятный запах.
Ученик пришёл к учителю и сказал:
– Это уже невозможно носить с собой. Во-первых, пакет слишком тяжёлый, а во-вторых, картофель испортился. Предложи что-нибудь другое.
Но учитель ответил:
– То же самое происходит и с тобой. Просто ты это сразу не замечаешь. Поступки превращаются в привычки, привычки – в характер, который рождает зловонные пороки. Я дал тебе возможность понаблюдать этот процесс со стороны. Каждый раз, когда ты решишь обидеться или, наоборот, обидеть кого-то, подумай, нужен ли тебе этот груз.
Արփինե Խաչատրյանի բլոգ 