Մի անգամ ընտանիքով գնացել էինք կենդանաբանական այգի: Ես շատ անգամ եմ եղել կենդանաբանական այգում: Անընդհատ նայում էի չորս բոլորս, որպեսզի տեսնեմ տեսնեմ նոր կենդանի կամ նոր թռչուն կա թե ոչ: Մեզ հետ էր նաև իմ փոքրիկ եղբայրը Դավիթը, որը առաջին անգամ էր կենդանաբանական այգում: Նա մեկ տարեկան էր, շատ բան չգիտեր և չեր տեսել: Սկիզբից վախեցած հայացքով էր նայում: Քիչ — քիչ սկսեց ընտենալալ ու ամեն թռչուն կամ կենդանի տեսնելուց վազում էր դեպի վանդակները, չմտաելով որ դրանք վայրի գազան են կամ գիշատիչ թռչուն: Հակապես հետաքրքիր էր երբ հասաք կապիկների վանդակներին: Տեսնելով կապիկներին եղբայրս փորձում էր ընդօրինաել նրանց ձայները և շարժումները: Ծիծաղից քրքջում էինք, չգիտեինք կապիկներին նայեինք թե Դավիթին:
Մի անգամ ….
Արփինե Խաչատրյանի բլոգ 