Ես ընթերցել եմ <<Օզի կախարդ>> գիրքը: Այդ գիրքը մի աղջկա մասին էր, որի անունը Դորոթի էր, և նա շունիկ ուներ նրա անունն էր Տոտո: Նա ապրում էր իր մորաքրոջ ագարակում: Եվ մի օր Կանզասում տեղի ունեցավ փոթորիկ: Դորոթիին և նրա շնիկին տան մեջ էին և նրանց քշեց տարավ ուրիշ աշխարհ:
Դորոթին արթնացավ և տեսավ, որ նա Կանզասում չէ, այլ մի մրգառատ և ծաղկաշատ մի աշխարհում է: Եվ տեսսավ, որ իր կողմ մոտենում են չորս մանչուկներ: Մանչուկներն ասացին.
— Շնորհակալություն, որ դու սպանեցիր մեր թշամուն Արևելքի չար վհուկին:
Դորոթին ասաց.
-Բայց ես ոչ ոքի չեմ սպանել:
— Դու չէ այլ քո տնակն, ասաց Հյուսիսի բարի կախարդը:
— Որպես պարգև դու կստանաս չար վհուկի արծաթե մաշիկները, ասաց մանչիկներից մեկը, լսել եմ, որ այդ մաշիկները կախարդական են:
Բարի կախարդուհին Դորոթիին բացատրեց, որ նա գտնվում է Օզ երկրում: Հյուսիսի կախարդը ասաց.
— Մնաց սպանել Արևմտքի չար վհուկին: Եթե մնաս մեզ հետ , կօգնես նրան սպանել:
Դորոթին հուզվեց և լաց եղավ.
— Ես ուզում եմ ետ վերադառնալ Կանզաս, իմ մորաքույրի մոտ:
— Գուցե Մեծն Օզը քեզ օգնի, ասաց բարի կախարդը, նաամենահզորն է կախարդներից և ապրում է Զմրուխտե քաղաքում:
— Իսկ որտե՞ղ է Զմրուխտե քաղաքը, ասաց Դորոթին:
-Մեր երկրից հեռու ուղիղ կենտրոնում, աղյուսե ճանապարհը քեղղ կուղեկցի:
Դորոթին առանց դժվարությամբ գտավ աղյուսե ճանապարհը: Մանչիկներից մեկը Դորոոթիին հրավիրեց իր տուն ընթերցել ու և հանգիս գիշերելու: Հաջորդ օրը երբ Դորոթին և իր շնիկ Տոտոն քայլում էին աղյուսե ճանապարհով, տեսան մի եգիպտացորենի դաշտ որպեղ կար մի խրտվիլակ: Դորոթին թվաց, որ Այդ Խրտվիլակը իրեն աչքով է տալիս: Այդպես էլ կար: Իսկ հետո այն նույնիսկ խոսեց.
— Բարի օր, — ասաց, — որ խնդրեմ այս փայտը կհանես:
— Դու կարողանում ես խոսել, — ասաց Դորոթին և գնաց և նրան ազատեց փայտից:
Խրտվիլակը ասաց.
— Որտե՞ղ եք գնում:
— Մենք գնում ենք Մեծն Օզի մոտ, — ասաց Դորոթին:
Եթե ձեզ հետաքրքիր է շարնակությունը կարող եք կարդալ:
Արփինե Խաչատրյանի բլոգ 