Պատասխանատվություն և հանդուրժողականություն

Հանդուրժողականություն հասկացությունը հաճախ հանդես է գալիս որպես համբերատարության յուրահատուկ հոմանիշ: Բացի այդ 20-րդ դարի բառարանային մեկնաբանություններում նույնպես մեկնաբանվում է որպես օտար կենսակերպի, վարքի, սովորույթների, զգացմունքների, դավանանքի, կարծիքի, գաղափարների նկատմամբ համբերատարություն, նաև՝ կրոնի նկատմամբ համբերատարություն (веротерпимость): Միևնույն ժամանակ, «համբերատարությունը» ինչ-որ բանի նկատմամբ համբերելու ընդունակություն է գթասրտությունից, ողորմածությունից կամ ներողամտությունից դրդված (Վլադիմիր Դալ) կամ շրջապատող իրականության պասիվ ընդունում, ոչդիմադրություն, «մյուս այտը դեմ տալու» ընդունակություն։

Պատասխանատվությունը ամենակարևոր հատկանիշներից է, որ մարդը պետք է ունենա։ Պատասխանատվությունը մարդուն առաջ է մղում իր գործում և նաիւաձեռնություններում։ Պատասիւանատու մարդը միշտ նպատակասլաց է, ուշադիր և զգոն։ Նա փորձում է կատարյալ լինել ամեն ինչում և իրեն շրջապատող աշիւարհը դարձնել իդեալական մի տիրույթ։